فیزیوتراپی چیست؟

فیزیوتراپی رشته ای از پزشکی است که به افراد کمک می کند تا سلامت استخوان ها و عضلات خود را بازیابند. چند اتفاق در بدن آنها بیفتد ، حرکت ، قدرت و کارایی عضو آنها افزایش پیدا کند. در ضمن درد آنها نیز بهبود پیدا کند. 

فیزیوتراپی دقیقا چه کار می کند ؟

فیزیوتراپ با انواع آموزش دادن و انجام حرکات فعال (active) و یا غیرفعال (passive) عضلات ، ماساژ و دستکاری باعث بهبود عضلات می شود. حرکات فعال ، حرکاتی است که خود ما انجام می دهیم و فیزیوتراپ بر آن نظارت می کند حرکات غیر فعال یعنی حرکاتی که فیزیوتراپی انجام می دهد مثلا دست را می گیرد و خم می کند.

آیا همه فیزیوتراپیست ها یک طور کار می کنند؟

خیر فیزیوتراپی همانند اکثر رشته های پزشکی به شاخه های مختلفی تقسیم می شود که شامل شش شاخه است. فیزیوتراپی اطفال ، فیزیوتراپی پیرها ، فیزیوتراپی سیستم تعادلی ، فیزیوتراپی سیستم عصبی ، فیزیوتراپی ارتوپدی و فیزیوتراپی قلبی-عروقی که به بیماران پس از عمل قلب کمک می کنند.

چه مدت باید بیمار فیزیوتراپی شود ؟ 

فیزیوتراپی معمولاً از شروع صدمه تا خاتمه صدمه بهبود پیدا می کند انجام می‌شود. برای صدمات کوچک معمولاً ۲ تا ۳ جلسه فیزیوتراپی کافی است. اما برای صدمات نسج نرم، عضلانی و استخوانی معمولا دو ماه فیزیوتراپی لازم است زیرا دو ماه طول می‌کشد تا بیماری های نسج نرم و عضلانی و استخوانی بهبود یابند.

آیا فیزیوتراپیست ماساژ هم می دهد؟ 

ماساژ یکی از کارهایی است که فیزیوتراپیست انجام می دهد. ماساژ باعث شل شدن عضلات می شود ، علاوه بر آن ماساژ باعث حرکت بهتر مفاصل نیز می شود. معمولاً توصیه می‌کنیم که ماساژ ها توسط فیزیوتراپیست ها انجام شود تا افراد غیر فیزیوتراپیست. بعضی از فیزیوتراپیست ها از طب سوزنی هم استفاده می‌کنند که باعث آزاد شدن موادی به نام اندورفین در مغز می‌شود که به بیماری کمک می‌کنند و بعضی از فیزیوتراپیستها نیز داخل گره های عضلانی سوزن هایی را فرو می‌کنند که به آن سوزن زدن خشک Dry needling می گویند.

عوارض فیزیوتراپی چیست؟

عوارض فیزیوتراپی شامل خستگی در حساس شدن عضلات ، یعنی وقتی که به عضلات دست میزنیم و فشار می دهیم کمردرد و یا خون مردگی در دست و پا ایجاد می شود.

فیزیوتراپی دیسک کمر چگونه انجام می شود؟

از قدیم الایام قبل از اینکه داروهای ضد التهاب برای درمان دیسک کمر کشف شود در واقع از فیزیوتراپی برای درمان کمردرد و دیسک کمر استفاده می کردند. بعدها با پیدایش علم جدید فیزیوتراپی به صورت یک رشته مستقل درآمد. برای درمان بیماری دیسک کمر در فیزیوتراپی از روش هایی مانند گرم کردن یا سرد کردن کمر استفاده می کنند. افزایش حرارت و گرم کردن باعث افزایش جریان خون در کمر انسان می شود. با افزایش جریان خون مواد سمی از کمر انسان دور می شود. زیرا این مواد باعث جلب گلبولهای سفید به مرکز ضایعه یعنی کمر شده و باعث ایجاد درد کمر می شود. سرد کردن کمر هم باعث کم کردن سرعت هدایت جریان عصبی ، جریان های الکتریکی و در نتیجه کاهش درد می شود. این دو کار را حرارت درمانی یا ترموتراپی می نامند ولی در فیزیوتراپی از اشعه درمانی هم استفاده می شود. برای این کار از اشعه لیزر به صورت لیزر کم توان و پرتوان استفاده می‌شود. لیزر ، بافتهای عمقی زیر پوست را گرم می کند و در نتیجه باعث بهبود التهاب می شود. علاوه بر این از لامپ های مادون قرمز و ماورای بنفش نیز برای درمان دیسک کمر استفاده می شود. نوع سوم درمان فیزیوتراپی برای دیسک کمر استفاده از ماساژ و کشش کمر می باشد که مجموعه این ها را در اصطلاح پزشکی مانیپولاسیون می گویند. بالاخره نوع چهارم فیزیوتراپی که در درمان دیسک کمر استفاده می‌شود ورزش درمانی است. ورزش های مناسب باعث کم شدن فشار داخل دیسک و افزایش قدرت عضلانی ، کم کردن اسپاسم عضلانی و بالانس کردن عضلات اطراف ستون مهره ها و نیز تنظیم مفاصل پشت ستون مهره ها ( فاست ها ) می شود. 

درمان پارگی دیسک کمر با فیزیوتراپی چگونه است ؟

اصولاً دیسک کمر ، بیماری های متفاوتی پیدا می‌کند که شامل از دست دادن آب دیسک ، پیدایش ترک‌ها و بالاخره پارگی یا فتق دیسک می باشد. بهترین درمان برای دیسک پاره شده یا فتق دیسک استفاده از کشش کمر و مانیپولاسیون یا دستکاری ستون مهره هاست که سعی در جا انداختن دیسک کمر می کنند و در درجه بعد استفاده از گرما یا سرما و اشعه لیزر به منظور کاهش التهاب و برطرف کردن اسپاسم عضلانی می باشد. استراحت مطلق معمولاً در درمان پارگی دیسک توصیه نمی‌شود. بلکه بالعکس توصیه می‌شود که با انجام ورزش های مخصوص حرکت را به ستون مهره ها برگردانند و از قدرت شفابخشی خود بدن برای درمان پارگی دیسک استفاده کنند.

این شغل در برگیرنده پست‌هایی است که متصدیان آن‌ها، تحت نظارت کلی، فعالیت‌های توانبخشی و فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتار درمانی را زیر نظر کارشناسان مربوطه انجام می‌دهند که شامل همکاری در انجام فیزیوتراپی بیماران بستری در بیمارستان‌ها و یا آسایشگاه‌های معلولین، همکاری در آموزش بیماران جهت استفاده از اندام‌های مصنوعی یا همکاری در ارتقای گویایی معلولین می‌باشد.

نمونه وظایف و مسئولیت‌ها:

• همکاری در ارزیابی پیش از اشتغال بیماران و آموزش مهارت‌های اجتماعی.

• اجرای برنامه‌های کاردرمانی برابر روش‌ها و تکنیک‌های مربوطه.

• انجام تست‌های تخصصی استاندارد توانبخشی برای آگاهی از توانایی‌ها و ناتوانی‌های بیمار.

• مشارکت در طراحی و ساخت انواع اسپلینت (وسایل کمکی) مورد نیاز بیماران و آموزش کاربرد آن‌ها.

• شرکت و همکاری با تیم درمانی برای رسیدن به هدف درمانی بیمار.

• آموزش والدین و اطرافیان بیمار در زمینه مختلف برای انجام و ادامه برنامه درمانی.

• آموزش انجام کارهای روزمره زندگی (ADL) و رساندن بیمار به حداکثر استقلال ممکن.

• ثبت تاریخچه و تهیه و تنظیم گزارش روزانه و نهایی از پیشرفت بیمار.

• تهیه آمار و گزارش‌های کاری موردنیاز.

• شرکت فعال در دوره‌های کارآموزی، مهارتی و آموزشی در جهت ارتقاء معلومات و توانمندی‌های شغلی و به‌کارگیری نتایج آن در انجام وظایف محوله